AŞK MASALI

İki ruh, zamanda asılı kalan, zamanların ötesinde iki ruh. Dolaşıp dururlarmış birbirlerini bulmak için bin yıllardır; bitmezmiş özlemleri dinmezmiş göz yaşları. Bu arayışmış dünyayı ayakta tutan. İşte bu yüzden hiç buluşamazmış iki sevgili. Binlerce yıl önceymiş birbirlerinin gözlerinin içine ilk ve son kez bakışları. Sadece bir dakika. Ama görmüşler kalplerini, kalpleri birbirini sevmiş, söz vermişler sessizce aşka dair. Oğlan gitmeliymiş, arkasını dönmüş devam etmiş yoluna.

‘Bekle beni’ demiş ‘geri geleceğim sana’.

‘Ben hep burada olacağım’ diye yanıt vermiş kız.

Beklemiş yıllarca; oğlan geri gelmemiş. Bir beyaz kuş konmuş kızın omzuna ‘Bekleme artık sana gelemez. Kimse bilmez yerini, bilmez sağ mı ölümü’ demiş.
Sonra uçup gitmiş. Kızın kalbine bir acı saplanmış; göz yaşları düğümlenmiş bir çığ gibi büyümüş içinde; tek bir damla göz yaşı bile akmamış ama gözlerinden, akamamış.
Kalbi beklemek ve kaçıp gitmek arasında ikiye bölünmüş. Kalbinin beklemek isteyen yarısı demiş ki;
‘Kaçma, ara sevdiğini ben beklerim burada’ .
‘Bir yarım buradayken bulsam da sevdiğimi, yarım kalbim bir işe yaramaz. Ben ona tüm kalbimle söz verdim’ diye cevap vermiş kalbin diğer yarısı.

Gözyaşı daha büyümüş dışarı çıkmak istiyormuş. Kızın ufacık vücudu dar geliyormuş ona. Sonunda öyle bir an gelmiş ki dünya durmuş, yaşam durmuş, zaman durmuş. Gözyaşı tüm gücüyle dışarı çıkmış, sel olmuş katmış önüne her şeyi. Hıçkırıklar çınlıyormuş gök yüzünde; acı her yerdeymiş. Göz yaşı içinden çıkınca kız yok olmuş, rüzgara karışmış; her estiği yere gitmiş rüzgarın. Yağmura karışmış dünyanın öbür ucunda ki topraklara damla damla yağmış.Sevgilisini çağırıyormuş, sevgilisini arıyormuş her yerde. Peri oldu o demişler arkasından. Yıllarca anlatılmış hikayesi. Her esen rüzgarda Peri kız sevgilisini soruyor kuşlara derlermiş.
Gerçekten seven anlarmış onu, bir damla göz yaşıyla katılırmış onun acısına.
Peri kız her sevenin kalbine konuyormuş, ısınıyormuş sevginin sıcaklığıyla. Her sevgisizin yanına gidiyormuş aşkı fısıldıyormuş kulaklarına. Dargın aşıkların arasında esiyormuş iki kalp birleşsin ve bir daha ayrılmasın diye.

Öte yandan, oğlan kızın aşkından uyuyamaz olmuş. Bir kez gördüğü gözler, sessizce verilen söz tek sahip olduğuymuş. Özlemi büyümüş, kocaman olmuş yollara düşmüş; yorulmak bilmemiş yürümekten. Sonunda kızı ilk kez gördüğü yere gelmiş. Bir beyaz kuş görmüş; ona seslenmiş.
‘Bilir misin sevdiğim nerdedir.’ Diye sormuş.
Kuş oğlanı görünce ağlamaya başlamış.
‘Peri kız derler ona. Ben dedim ona artık dönmez bekleme diye.Ama nereden bilebilirdim senin döneceğini. Öldü demişlerdi senin için akça ağaçlar. Der miydim hiç bilseydim olacakları, inanır mıydım hiç dışı ak içi kara o ağaçlara.’
Oğlanın boğazında bir şey düğümlenmiş haykırmak istemiş sesi çıkmamış. Sadece
‘Peki ne oldu ona’ diye sorabilmiş.
Beyaz kuş üzüntüsünden solmaya başlamış kar beyaz tüyleri toprak rengine dönüşmüş.
‘Bilen bilir ya içim beyazdır benim. Başkalarından duyduğumu söylemenin cezasını çekiyorum ben ondandır rengim oldu toprak rengi. Ah keşke ben de yok olsam karışsam şu toprağa da artık acı çekmesem. Uğursuz dilimle anlattım bir gün senin artık gelmeyeceğini. Kalbi ikiye ayrıldı. Bir yanı seni aramak diğer yanı beklemek istedi. Bir damla göz yaşı akmadı gözlerinden sadece baktı gittiğin yöne. Bir gün akmayan gözyaşları aldı götürdü onu. Yok oldu, buhar oldu. Ancak sevenlerin hissettiği bir nefes oldu. Peri kız derler artık ona dolaşır durur şu dünyayı seni bulmak için. Her aşık kalbe seni sorar belki bir gören vardır diye’

Oğlanın içini öyle bir acı kaplamış ki yırtmış bütün üstündekileri çıksın içinden bu acı diye.Yetmemiş atmış kendini bir o tarafa bir bu tarafa. Bunları gören kuş artık daha fazla bakamaz olmuş. Ölmeyi dilemiş Tanrısından, bilmeden sebep oldukları için. Aslında kötü değilmiş kalbi kuşun. İşte sırf bu yüzden kabul olmuş dilekleri, yok olmuş toprak olmuş.
Oğlan haykırmak istemiş olmamış ağzını her açışında sessizlik çıkmış. Öyle çok sessiz çığlıklar atmış ki sonunda kendisi de sessiz bir sese dönüşmüş. Hüzünlü bir ses, ağlayan bir ses, isyan eden bir ses olmuş. Sevdanın ağlayan sesi olmuş düşmüş Peri kızın peşine.
Peri oğlan demişler ona da. Dualar etmişler arkasından kavuşsun sevgilisine, bitsin sessiz çığlıklar diye.
Peri oğlan Peri kızı, Peri kız Peri oğlanı arar dururmuş ta o günden bu güne.
İki ruhmuş onlar kavuşamayan.
İki ruhmuş her gün birbirlerini özleyen, her gün daha da çok seven.
Dolaşıp dururlarmış bu dünyanın etrafında, kim bilir belki de başka bir boyutta.
Bu iki ruhun birbirini arayışı, bu enerjiymiş insanları birbirine aşık eden. Peri kız gözyaşı olur yanaklardan süzülür, sevenlerin dudaklarına konarmış. Peri oğlan, Peri kızın bıraktığı izleri bulup onu ararmış. Sessizce sevgiyi anlatırmış bilmeyenlere.

Belki bir gün bulurlar birbirlerini. Belki de bulamazlar. Bulurlarsa ne olur kim bilir; belki de sonrasında onlar yol göstermeden kimse aşık olamaz, sevemez. Belki de insanlar en önemli şeyin sevgi olduğunu, aşk olduğunu anlarlar bir gün. Anlarlar da artık gerek kalmaz Peri Kız ve Peri oğlanın yol göstermelerine. Onlarda birbirlerine kavuşurla binlerce yıl sonra.
Kim bilir, belki...